Klinik Psikolog

Münire Şirket Uğural

 

Ailemiz Dergisi’nin yeni köşesi olan Annelik Hikayeleri’nin  yeni konuğu Seda Akman ile karşınızdayız.

 

Bize kendinizi tanıtabilir misiniz?

 

Merhaba, ben Seda Akman. 37 yaşındayım. Şu an çalışmıyorum.

 

Lefkoşa’da yaşıyorum.

 

Kaç çocuğunuz var?

 

İki erkek çocuğum var. Yamaç 2015 doğumlu, 8 yaşında. Yankı 2018 doğumlu, 5 yaşında.

 

Peki hamileliğiniz nasıl geçti? Güzel anılarınız var mı?

 

Hamileliklerimin ikisinde de güzel ve sorunsuz süreçler geçirdim. İkisi de haftalarında ve normal doğum olarak dünyaya geldiler.

 

İlk hamileliğimde, hamile olma kavramını ne kadar zihnimde yaşıyor olsam da karnımdaki ilk hareketliliği hissettiğim günler değişik ve heyecanlı hissettiğimi hatırlıyorum.

 

İkinci hamileliğimde de onun hareketlerini hissedeceğim günü sabırsızlıkla beklediğimi hatırlıyorum.

 

Doğumdan aklınızda neler kaldı? 

 

İkisinde de heyecanlıydım. Mucize gibi bir şey. Yamaç’ta tabi ki ilk çocuk ve ilk hamilelik deneyimim olduğu için bilinçsizlik, annelik kavramı tüm duygular karmakarışık ve kaygılıydım. Tabi ki mutlulukta bir yandan hayatımdaydı.

 

Yankı’da daha bilinçliydim, aralarında 3 yıl var. Kaygım azalacağına artmıştı açıkçası çünkü bilinçli olmak da kaygıyı arttırıyormuş. Ta ki doğum bitip, sağlıklı olduğunu duyup, kucağıma alıncaya dek… İlerleyen zamanlarda kaygı onlarla ilgili başka konulara evriliyor.

 

Bebeğinizi ilk ne zaman kucağınıza aldınız? Neler hissettiniz?

 

Normal doğum yaptığım için doktor, hemşireler, yeni doğan uzmanı bebekle ilgili ilk muayene ve kontrollerini yapıp o an kucağıma verdiler, kokladım, sonra odaya çıkartıldığımda getirdiler.

 

Biraz yorgun olduğumu hatırlıyorum ama sonrası için güç buluyor insan. Çok mutluydum. İkinci oğlumda kardeş geliyor duygusu çok yoğundu.

 

Çocuğunuzun ilk oyunları nelerdi?

 

Büyük oğlum bir buçuk yaşında kreşe başladı, küçük oğlum ise 3 aylıkken kreşe gitti. İkisi de çok paylaşımcı olmayı bebekliklerinden öğrenmiş oldular.

 

Legoları hep sevdiler, halen seviyorlar. Yaş gruplarına uygun üç boyutlu Legoları çok seviyorlar. Top oynamak, arabalar ise vazgeçilmezleri…

 

Çocuğunuzun ilk yürümesi nasıl ve nerede oldu? Neler hissettiniz?

 

Büyük oğlum bir yaşında yürüdü, zaten çok hareketliydi, acelesi var gibiydi.

 

Küçük ise biraz daha sakin bir yapıya sahip, bir buçuk yaşını bulmuştu bağımsız adımlarını attığında. İkisi de evde yürüdüler.

 

Küçük, abisini görür daha erken yürür diye düşünüyordum ama öyle olmadı.

 

Çocuğunuzun ilk anne baba demesi ne zaman oldu? Neler hissettiniz?

 

Klasik her anneden duyduğum kadarıyla benimkiler de ilk baba dediler.

 

Babayı o kadar bir söylüyorlardı ki anne hiç çıkmayacak gibiydi. 2 yaşından sonrada anneden başka bir söz çıkmıyormuş cümlelerinin başında. ‘Anne’ olduğumu onlardan duymak çok gururlu ve mutlu hissettiriyor.

Peki şu an çocuğunuzla neler yapıyorsunuz?

 

Yamaç ilkokul 3 e gidiyor. Yankı ise ana sınıf. Okula servisle gidip geliyorlar. Yamaç okuldan geldikten sonra ödevlerini yapıyoruz. Daha sonra yemek yeme, ailecek isim hayvan oynamayı çok seviyoruz. Yankı boyama yapmayı çok seviyor. Hafta sonları, gezmeye çalışıyoruz, açık alanda vakit geçirmek, top oynamaktan çok keyif alıyorlar. Kardeşler aralarında hem çatışıyor hem çok iyi anlaşıyorlar. Değişik bir etkileşimleri var. Yankı’nın çok korumacı, paylaşımcı ve duygusal bir abi olduğunu gözlemliyorum.

 

Gelecek planlarınız nelerdir?

 

Çok fazla şey var diyebilirim. Hedefim, gelecekleri için, iyi bir eğitim almaları için elimden geleni yapmak. İyi birer insan, başarılı ve en önemlisi sağlıkla dolu bir yaşamları olmasını diliyor ve istiyorum. Yamaç gitar çalıyor, okulu çok seviyor ve aldığım geri bildirimlerde çok başarılı olduğu. Yankı da bu yolda adım adım ilerleyecek diye umuyorum.

Yeni anne adaylarına önerileriniz nelerdir?

 

Öncelikle söylemem gerekiyor ki çok kaygılı bir yapıya sahibim. Çocuk sahibi olunca bu daha da arttı. İlk yıllar hep bu şekilde geçmiş. Şimdi dönüp baktığımda bunu biraz daha kontrol edebilseydim her şey biraz daha kolay olurdu. Evet, kaygı ve endişe gerekli bir duygu, bir şeyleri önceden planlamak düşünmek fayda sağlayıcı bir unsur ama kontrolü kaybettiğim zamanlar olduğunu biliyorum.

 

Yeni anne adaylarına da önerim bu yönde. Kolay bir süreç değil, hamilelik yada daha sonraki zamanlar ama her şeyden önce niyet ve fedakarlık çok önemli. Bunlar olduktan sona her şey bir yolunu bulup düzene giriyor.