Ümmü Gülsüm Çinici

Çok eski zamanlarda bir eşek varmış. Eşek her sabah mutsuz uyanırmış. Güzel yiyecekler ve bolca sudan oluşan kahvaltısını yaparmış. Ama mutlu olmazmış. Yaz gelince çalışır, yorulurmuş, mutsuzmuş. Kış aylarında çalışmazmış. Ama yine de mutsuzmuş, hep mutsuzmuş.

Eşek, çoğu kez sahibinin emirlerini dinlemezmiş. Etrafta yayılır, yerleri eşelermiş. Sahibi eşeğin bu hareketlerini pek önemsemez, ona bol yem verirmiş. Birlikte bütün yaz çalışırlarmış.

Bir gün bu mutsuz eşek evden kaçmış. Evden kaçarken kahvaltıdan da vazgeçmiş. İlk kez kendini mutlu hissetmiş. Etrafta gezinmeye başlamış. Rüzgâr esiyor, kuşlar ötüşüyormuş. O da şarkı söyleyip eğlenmiş.

Eşeğin sahibi o sabah biraz geç uyanmış. Yemeğini bile yemeden eşeğine yem ve su hazırlamış. Ahıra gitmiş. Eşeğini yerinde göremeyince çok şaşırmış. Etrafta onu aramış. Ama eşek yokmuş.

Eşek etrafta gezerken vakit öğle olmuş. Eşek acıkan karnını doyurmak için aranmaya başlamış. Bir evin bahçesinde saman görmüş. Bahçeye girmiş. Ama evin sahibi eşeği fark etmiş. Bahçeye fırlamış ve onu kovalamış. Eşek koşarak bahçeden çıkmış. Ev sahibi bir sopayı eşeğin ardından fırlatmış. Sopa eşeğin sırtına çarpmış.

Karnı aç ve canı yanmış olan eşek yıkık bir kulübeye sığınmış. Kulübede eşek arıları varmış. Eşeğin orada durmasını istememişler. “ Bu kulübe bizim çık git buradan yoksa…. “ diye onu tehdit etmişler. Eşek oradan da ayrılmış. Zaten, o gürültülü kulübede duramazmış.

Bir duvarın dibine çekilip düşünmüş. Evde hayatının çok kötü olduğunu zannederken ne kadar yanıldığını anlamış.  Eşek kendi kendine konuşmuş. “Açlık zor, sopanın çarptığı yer de hala acıyor. Hemen yola koyulayım. Bu dünyada bildiğim en güvenli ve rahat yere, kendi evime gideyim. Gerçek mutluluk orada.” demiş.

Eşeğin sahibi, her yeri arayıp eşeğini bulamayınca ümidini yitirmiş. Evinin bahçesinde ne yapacağını düşünüyormuş. Birden kafasını kaldırıp uzaktan eve doğru koşarak gelen eşeğini görünce çok sevinmiş. O eşeğini gerçekten seviyormuş. Sahibi eşeğine sarılmış ve derin bir “Oh!” çekmiş. Eşek bir daha evini hiç terk etmemiş.

Evden daha güvenli bir yer olabilir mi?